In de zestiende eeuw begint in Turkije de geschiedenis van de tulp zoals wij die kennen. Deze bloem bloeide in overvloed in de paleistuinen aan de oevers van Istanbuls Gouden Hoorn (Halic). Vanuit Turkije kwamen de allereerste tulpen, niet als een in het wild groeiend gewas, maar als een gekweekte gevormde bloem, naar het westen.
Heden ten dage is het bekend, dat die tulpen gewoon in het wild groeiden in een gebied tussen de kusten van de Middellandse Zee tot over de grenzen van China. Ontdekkingsreizigers gingen in de 19de eeuw op zoek naar de wilde oersoorten van de tulp, uit deze ontdekkingsreis zijn vele nieuwe nu populaire tulpensoorten bekend geworden.
De oorsprong van de tulp ligt in het Ottomaanse rijk van sultan Süleyman ?, hij leefde van 1494- 1566. Tijdens de heersing van Süleyman ? ( bijgenaamd de Luisterrijke) is Istanbul de zetel geworden van de Hoge Porte. Süleymans rijk bestond uit geheel Kleinazië, een groot deel van de Balkan en de landen rondom de Zwarte Zee, strekte zich verder uit tot de Perzische Golf en langs de Zuidelijke oevers van de Middellandse Zee, tot pal tegenover Gibraltar.
Süleyman was een bijzonder getalenteerd vorst, maar ook een man vol tegenstrijdigheden. Süleyman ? was een deskundig, maar wreed legeraanvoerder. Ook was Süleyman ? een groot liefhebber van alles wat groeide en bloeide, en hij was met name zeer gecharmeerd van de tulp, die hierdoor aan zijn hof de favoriete bloem werd. De tulp is afkomstig uit Turkije en werd door Ogier Ghislain de Busbecq (1522-1592), de gezant van de duitse keizer, naar Europa gebracht. Busbecq heeft enkele bollen aan zijn vriend Carolus Clusius gegeven die toen de leider van de keizerlijke plantentuin in Praag was. Later, werd Clusius hoogleraar in Leiden en nam de tulp mee. Dankzij de zandige bodem in het Hollandse kustgebied werd het kweken van de tulp daar een bijzonder succes. Tulpen werden al gauw als zeer kostbaar beschouwd.