Sinterklaas (St. Nicholas of Myra)

Sinterklaas, Nicolaas van Myra , vermaard volksheilige, over wie betrouwbare historische gegevens ontbreken. Hij zou in de eerste helft van de 4de eeuw bisschop van Myra in Lycië (ruïnes ten zuidwesten van Antalya in Zuid-Turkije) zijn geweest en het Concilie van Nicea (325) hebben bijgewoond. Aan de meer gedetailleerde gegevens liggen levensbeschrijvingen van heiligen ten grondslag, die dezelfde naam droegen, vooral van Nicolaas van Pinara in Lycië (gest. 564).

De kern van de legende, welke van Griekse oorsprong is, wordt gevormd door de verhalen over de redding van drie onschuldig ter dood veroordeelde schipbreukelingen of over de drie arme meisjes aan wie Sinterklaas in het geheim geld gaf, zodat zij konden trouwen. Ook zou hij drie kinderen die tijdens een hongersnood om het leven waren gebracht, weer ten leven hebben gewekt. Zo werd hij de heilige van de onverhoopte goede gaven. In Myra en Constantinopel werd Sinterklaas vereerd vanaf de 6de eeuw. Vandaar verspreidde zij zich over de hele Griekse en Russische kerk. Sedert de 9de eeuw werd Nicolaas in Rome en Italië vereerd en vanaf de 10de eeuw in Duitsland, Engeland en Frankrijk. Vooral de Hanze verspreidde zijn verering in het noorden van Europa. In 1087 werd zijn gebeente overgebracht naar Bari in Zuid-Italië. Sinterlaas (Nicolaas) werd de patroon van scholieren, kinderen, schippers, gevangenen, bakkers, kooplieden, apothekers, juristen, van steden (bijv. Amsterdam) en landen (bijv. Rusland). In de legenden die in de Nederlanden over hem in omloop waren, kwam Spanje in de plaats van Zuid-Italië; vandaar ook zijn zwarte (Moorse) knecht.